Het duurt even, maar dan heb je ook wat!
Ik denk dat ik eindelijk iets heb gevonden wat bij me past, qua illustratiewerk. Dat is een hele zoektocht geweest. En er zullen ongetwijfeld in de toekomst nog meer dingen uit te zoeken zijn. Maar dat is voor later.
Businesscoach
Mijn zoektocht, ik zal je hier wat meer over vertellen. Al vier jaar ben officieel ingeschreven als illustrator. Ik heb heel wat verschillende opdrachten gedaan, maar wat is nu hetgeen waar ik écht blij van word en mee aan de slag kan?
Vorig jaar heb ik een businesscoach ingehuurd. Met deze coach ben ik aan de slag gegaan om een authentiek aanbod te ontwikkelen en ook nog eens eentje die ik goed kan verkopen. Hard heb ik gewerkt aan het maken van plannen, het versturen van e-mails en met samengeknepen billen bellen naar potentiële klanten. Het plan? Dat was het eerlijke en echte verhaal van boeren vertellen in beeld. Aangezien ik een boerendochter ben, paste dit idee goed bij het plan.
Strak plan toch?
Dacht ik ook, ik vond dat het goed was en bij mij paste. Maar ik voelde het niet zo. Weet je waarom? Omdat iets wat ‘goed past’, niet hetgeen hoeft te zijn waarmee je je iedere dag wilt bezig houden. Ik ben geïnteresseerd in het boerenleven, de groene omgeving en de beesten, want dat is waarmee ik ben opgegroeid. Alleen geïnteresseerd zijn bleek niet genoeg te zijn. Het moet je bezitten, je moet er laaiend enthousiast over zijn en je moet er niet over uitgeluld raken.
"Het moet je bezitten, je moet er laaiend enthousiast over zijn en je moet er niet over uitgeluld raken."
En ik was er wel over uitgeluld.
Waarom, denk je dan? Wat boeren doen, is voedsel maken. En van voedsel word ik niet laaiend enthousiast. Laten we voorop stellen dat ik het zeker belangrijk vind dat mensen weten waar hun voedsel vandaan komt. Dat ze respect hebben voor de boeren en dat we kiezen voor aardbeien uit Nederland in plaats van Chili. Dat is belangrijk. Maar niet zó belangrijk voor mij. En dat is prima. Er zijn genoeg anderen die zich hier met hart en ziel voor inzetten, want zij voelen het wel. Voor mij is eten kopen en koken meer een noodzaak dan een deugd. Zodoende werkte dat boerenverhalen vertellen in de praktijk niet zo als gedacht.
Nieuw plan
Het werd tijd voor een nieuw plan. Het coachingtraject was al bijna voorbij. Helaas hebben we dus in eerste instantie tijd besteed aan ‘het verkeerde plan’. Echter heb ik in deze tijd wel heel veel geleerd. Van ‘fouten’ maken leer je het meest. Ik wilde kiezen voor iets dat me écht aanspreekt, wat ik van binnen voel. Het boerenproject is even geparkeerd, wie weet komt er ooit nog een moment voor.
Het boerenleven gaat namelijk ook over buiten zijn en in de buurt zijn van beesten. Zo ontstond langzamerhand het idee om
buiten naar binnen te brengen door middel van illustraties. Tekeningen voor in je huis, die jou meer in verbinding brengen met natuur. Als voorbeeld nam ik mezelf, iemand die is opgegroeid op een boerderij en nu in een appartement in de stad, het groen en de ruimte miste. Er moeten toch zeker wel meer mensen zijn die dat ook voelen? Maar ook dit project verliep nog wat moeizaam. Waarom ben ik nog niet precies achter. Ik denk nu dat het nog niet duidelijk en concreet genoeg is. Dat dit idee een sterk idee is, ben ik zeker wel van overtuigd. Het kan werken, maar dan moet het wel duidelijk zijn wat je krijgt als je zo’n illustratie aanvraagt?
Ik wil beesten tekenen
De eerste aanvraag voor een natuurillustratie kwam binnen. Wat ontzettend tof! We hebben in grote lijnen besproken wat hij wilde en ik dacht ‘Ok, hop schetsen!’ Dat werkte helaas helemaal niet. In grote lijnen bespreken, was niet precies genoeg, ik had meer nodig. Ik vroeg de klant een moodboard te maken, een verzameling foto’s, zodat het duidelijker zou worden wat hij precies wilde. Dit was echter ook nog niet genoeg. Ik wil graag dat het werk een verhaal zou kunnen zijn of een persoonlijke betekenis voor hem heeft. Werkelijk een kunstwerk op maat, gericht op jouw wensen. Door hem vragen te stellen over het onderwerp, over het stukje natuur dat hij graag getekend zou zien, kwam ik verder. Stukje bij beetje, ontdekte ik steeds meer wat zijn gevoel erbij was. Het werk kreeg steeds meer een verhaal. Hierna volgde een tijd van schetsen, bespreken en tot slot het uitwerken.
Tijdens dit proces kwam ik erachter dat ik het mezelf eigenlijk best lastig had gemaakt. Het hele uitzoeken wat er nu precies afgebeeld moest worden, duurde veel langer dan ik van te voren had gedacht. Bovendien kwam ik tot het besef dat ik dieren graag op de eerste plaats wil zetten.
Door het proces van deze natuurtekening ben ik erachter gekomen dat ik:
- Het mezelf niet zo moeilijk moet maken. Het is niet nodig om het moeilijk te doen, er zit al genoeg uitdaging in het ‘simpele’.
- Veel liever dieren teken. Eventueel in een landschap, maar waarbij de nadruk op de beesten ligt.
Dus het nieuwste plan, is het tekenen van dieren. Hier beleef ik de meeste plezier aan! Bovendien wil ik dat de prijs is vastgesteld, zodat ik daar geen tijd en moeite in hoef te steken. Tijd en moeite die ik liever aan het tekenen zelf besteed. Het is zoals het is. Lekker duidelijk en concreet, voor mezelf én voor mijn klanten. Ik wil niet zeggen dat ik niet alle andere dingen meer ga doen die in mijn portfolio staan, maar het grootste gedeelte van mijn tijd wil ik lekker beesten tekenen. Dus het duurt even, maar dan heb je ook wat!
Voel je vrij om je te abonneren om mijn nieuwsbrief, dan krijg je een seintje wanneer er een nieuwe blog is. Graag nodig ik je ook uit om te reageren op de blogs. Wie weet heb jij dezelfde struggles, of heb je juist andere inzichten en helpen we elkaar verder.
Annemieke (vrijdag, 26 juni 2020 20:45)
Wat een heerlijke post Miek!